Zabawa kością -Jan Strządała

Jestem wciąż pod urokiem, poezji niedawno odkrytej -Jana Strządały z Gliwic dlatego kolejny wiersz ... 

Ten porzucony pies 

oblepiony głodem 

nosi w oczach

urwany ślad 

domu

Jest żywą kością 

wdeptaną w obcą ulicę

pamięcią oparzoną 

jak bezbronna 

skóra

podartym strzępem 

psiego serca

Nie skomli już 

w jego krwi rosną 

czarne płaty śmierci
Uliczny dozorca
kamieniem wskazuje nam drogę
prosto pod koła
ciężarowego auta
Kierowca nie zauważył
śmierci
pies też .
Teraz bawi się kością
na niebieskiej polanie .

Piękne studium samotności ,której nikt nie chce pomóc.Sprawiajmy innym radość.Ona także nas będzie cieszyć !ev